- VESPERNA
- VESPERNAVeteribus Cena dicta est. Isidor. Orig. l. 20. c. 11. Est autem cena vespertinus cibus, quam antiqui Vespernam dicebant, in usu enim non erant prandta. Sicut Δόρπον veteres Graeci, quod posteriores Δεῖπνον, vocabant. Non minus enim antiquissimi Graeci ac frugaliores Romani, cenare tantum consuevêre. Salvianus, l. 1. Numquid parcam illam tunc agrestemque vitam cum gemitu et dolore tolerabant? Cum viles ac rusticos cibos ante ipsos, quibus exercebantur, socos sumerent, eosque ipsos capere, nisi ad Vesperam, non liceret. Vide quoque Macrob. Saturnal. l. 1. c. 5. Nisi malis apud hunc Cenae vocabulum priscâ significatione pro prandio accipere. Sic enim Festus Pompeius, Cena apud Antiquos dioebatur, quod nunc est prandium; Vesperna, quam nunc cenam appellamus: Vel dicas, prandia tum, non omnium omnino civium, sed lautiorum tantum fuisse. Postea ter sumere cibum coepêre: Unde Α῎ριςτον, Δεῖπνον et Δόρπος. Didymus ad Odyss. β. Athenaeus quatuor refert, Α᾿κράτισμα, seu Διανηςθισμὸν, Δεῖπνον, Ε῾περίσμα, quae Romanis Merenda et Δόρπον. Meursius, Not. in Lycaphr. Vide Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 5. c. 26. et 27. cum Paralipomenis Thomae Dempsteri, Salmas. ad Florian. Vopisc. c. ult. ut et supra, suô locô.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.